Groot nieuws: We gaan bomen planten in samenwerking met de lokale overheid van Costa Rica!

Groot nieuws: We gaan bomen planten in samenwerking met de lokale overheid van Costa Rica!

In juli vertelden we over de uitbreiding van het reservaat van Adopteer Regenwoud door de aankoop van 48,5 hectare grond. Dit perceel is heel belangrijk omdat het een landbrug vormt tussen het huidige reservaat van de stichting en het Nationale Park Barbilla. Het nieuwe perceel is voor een groot gedeelte bestaand bos, maar er is ook een aantal hectare weiland. Om de verbindingszone nog aantrekkelijker te maken voor diersoorten uit het National Park Barbilla gaan we deze weilanden herbebossen.

Jaguarboom

De lokale bevolking noemt het onlangs aangekochte gebied “Palo Tigre”. Dit betekend “Jaguarboom”. Op dit perceel staat namelijk een boom waar diverse jaguar markeringen op de stam staan. Hoe gaaf, deze boom word als krabpaal door de Jaguar gebruikt!

Samenwerking met de lokale overheid

Al vrij snel na de aanschaf van het nieuwe perceel werden we benaderd door de Costa Ricaanse overheid (SINAC). Zij moesten 10.000 bomen planten ter compensatie van de verbreding van de snelweg tussen San José en Limon. Palo Tigre zou een perfecte locatie zijn om dit project uit te voeren. De stichting heeft regelmatig goed contact met SINAC vanwege allerlei initiatieven op het gebied van natuurbehoud. Zo ontstond er door onze goede verstandshouding een nieuwe samenwerking. De Costa Ricaanse overheid zal samen met de coördinerende partij CCT ( Tropisch Wetenschappelijk Centrum) en het lokale team uit het indianenreservaat die wij vorig jaar getraind hebben de bomen gaan planten. Dit zorgt ook dit jaar weer voor extra werkgelegenheid.

Bomen planten met een wetenschappelijke opzet

Ook professor Edwin Pos van de Universiteit Utrecht hoorde van het plan om bomen te gaan planten, en stelde voor om dit volgens een specifieke onderzoeksopzet te doen. Met het doel om ecologische successie in tropische bossen te bestuderen. Er zal worden gekeken naar de effecten van dichtheid en diversiteit op de groei en interactie van de bomen. Deze informatie helpt om te kunnen beslissen met hoeveel bomen van welke soorten je het meest natuurlijke en diverse bos kunt genereren, en hoe je dus op een zo efficiënt en effectief mogelijke manier herbebossingsprojecten in de tropen succesvol kunt maken.

Waarom is dit onderzoek nodig?

Een ontbost gebied wordt als je het helemaal met rust laat uiteindelijk vanzelf bos, dit duurt echter ontzettend lang vanwege het vaak aanwezige stugge gras waar boomzaden maar moeilijk kunnen ontkiemen. De aanplant van bomen versnelt dit proces, maar de aanschaf en het planten van bomen is kostbaar. Ook zijn grote hoeveelheden inheemse boomsoorten voor de aanplant niet altijd beschikbaar. De experts denken dat wanneer gebieden gedeeltelijk worden beplant, de lege plekken ertussen zich natuurlijk zullen ontwikkelen en er zo uiteindelijk voor minder geld een diverser bos ontstaat. Win-win dus.

Wat we uiteindelijk willen weten is hoeveel bomen van welke soorten we het beste kunnen planten, en hoe groot de lege plekken moeten zijn om het beste effect te krijgen. Professor Edwin Pos van de Universiteit Utrecht heeft een innovatieve experimentele onderzoeksopzet bedacht waarbij dit uitgezocht kan worden.

Iets om trots op te zijn

Zo vormt het nieuwe perceel niet alleen een belangrijke brug tussen het reservaat en het National Park, maar ook een kans voor wetenschappelijk onderzoek. Daarnaast zorgt het voor extra lokale betrokkenheid en werkgelegenheid en werken we met diverse partijen aan een prachtige vorm van natuurherstel. Daar mogen we met zijn allen best trots op zijn!

 

Meer lezen over de laatste ontwikkelingen? Bekijk hier het nieuwsoverzicht