Hoe het allemaal begon
Op 12-jarige leeftijd verhuisden Maarten en zijn ouders van de grote stad Haarlem naar het dorpje Zegveld in de regio Utrecht. Ze kwamen te wonen naast de familie Bol waar Maarten al snel een maatje vond in zijn buurjongen Matthijs. Inmiddels 25 jaar verder zijn Maarten en Matthijs nog steeds buren van elkaar. Echter niet meer in het kleine dorpje in Nederland maar in de tropische regenwouden van Costa Rica.
Dit blog geeft in een aantal korte verhalen inzicht in hoe twee jonge natuurliefhebbers met oneindig veel passie en doorzettingsvermogen hun droom om regenwoud te beschermen waar durfden te maken.
Op 19-jarige leeftijd besloten Maarten en Matthijs samen met nog een goede vriend vrijwilligerswerk te gaan doen in Costa Rica om het tropische paradijs te gaan ontdekken. Costa Rica: een land met een enorme variëteit aan planten en dieren. Dit land moesten ze een keer met eigen ogen zien en ervaren. Ze konden dan ook niet wachten om voor het eerst in aanraking te komen met het tropische regenwoud dat ze alleen nog maar kenden van de natuurdocumentaires die ze eindeloos afspeelden op hun computer.
Het regenwoud overtrof hun stoutste verwachtingen. Het was adembenemend en overweldigend mooi om die eerste stappen in het ongerepte oerwoud te mogen zetten. Waar menig toerist het gebaande pad door het regenwoud in één uur zou aflopen, deden Maarten en Matthijs er de hele dag over. Regelmatig moesten ze het laatste stuk nog stevig doorlopen of rennen om er voor het donker weer uit te zijn. Het was puur genieten zonder dat ze ook maar één woord met elkaar wisselden. Af en toe glunderend van genot keken ze elkaar aan of een “Wooow!”of een “oehhh moet je daar eens kijken!” was genoeg. De liefde voor het regenwoud was geboren.
Er volgden vele reizen, stages en afstudeeropdrachten naar Costa Rica. Er was steeds een honger naar meer. De bezoeken aan het regenwoud stelden nooit teleur. Ze leerden steeds meer lokale mensen kennen waar ze enorm veel kennis over de natuur van meekregen. Samen met deze lokale vrienden trokken ze erop uit. Elke bezoek aan het regenwoud bracht iets nieuws: een mooie papegaai of een aap, een heerlijk geurende bloem of een boom met scherpe punten op de stam. Er was altijd wel iets nieuws om je over te verwonderen.
Helaas was er ook een keerzijde aan dit mooie verhaal. Hoe vaker ze Costa Rica bezochten, hoe meer inzicht ze kregen in het feit dat het regenwoud onder enorme druk stond.
De momenten waarop je op de rivier door de jungle voer en dat de dag er voor Dole of Chiquita met hun vliegtuigen gif over de bananenplantages hadden gespoten waren confronterend. Alle vissen en andere waterdieren kwamen door het gif boven drijven. Een moment van pure machteloosheid.
Een ander droevig moment was dat je met de bus door eindeloze ananas- en bananenplantages heen reed en je de grens met het regenwoud maandelijks zag verschuiven door grootschalige ontbossing.
Vaak dachten ze terug aan hun eerste mooie ervaring op het vrijwilligersproject voor de bescherming van zeeschildpadden. Een project gerund door vrijwilligers, samen met de lokale bevolking voor het behoud van zeeschildpadden. Zoiets konden zij toch ook voor elkaar krijgen? De focus gericht op de bescherming van het hele ecosysteem: de regenwouden moesten behouden blijven!
Een project met als doel zo veel mogelijk regenwoud beschermen en tevens ook hulp biedend aan de lokale mensen. En tegelijkertijd een inspiratie voor andere mensen. Een idee was geboren.
In het volgende blog neemt Matthijs Bol je mee op hun avontuur: de zoektocht naar het eerste geschikte stuk regenwoud voor aankoop en bescherming. Een verhaal met teleurstellingen maar ook prachtige hoogtepunten.