Op 12-jarige leeftijd verhuisden Maarten en zijn ouders van de grote stad Haarlem naar het dorpje Zegveld in de regio Utrecht. Ze kwamen te wonen naast de familie Bol waar Maarten al snel een maatje vond in zijn buurjongen Matthijs. Inmiddels 25 jaar verder zijn Maarten en Matthijs nog steeds buren van elkaar. Echter niet meer in het kleine dorpje in Nederland maar in de tropische regenwouden van Costa Rica.
Dit blog geeft in een aantal korte verhalen inzicht in hoe twee jonge natuurliefhebbers met oneindig veel passie en doorzettingsvermogen hun droom om regenwoud te beschermen waar durfden te maken.
Op 19-jarige leeftijd besloten Maarten en Matthijs samen met nog een goede vriend vrijwilligerswerk te gaan doen in Costa Rica om het tropische paradijs te gaan ontdekken. Costa Rica: een land met een enorme variëteit aan planten en dieren. Dit land moesten ze een keer met eigen ogen zien en ervaren. Ze konden dan ook niet wachten om voor het eerst in aanraking te komen met het tropische regenwoud dat ze alleen nog maar kenden van de natuurdocumentaires die ze eindeloos afspeelden op hun computer.
Het regenwoud overtrof hun stoutste verwachtingen. Het was adembenemend en overweldigend mooi om die eerste stappen in het ongerepte oerwoud te mogen zetten. Waar menig toerist het gebaande pad door het regenwoud in één uur zou aflopen, deden Maarten en Matthijs er de hele dag over. Regelmatig moesten ze het laatste stuk nog stevig doorlopen of rennen om er voor het donker weer uit te zijn. Het was puur genieten zonder dat ze ook maar één woord met elkaar wisselden. Af en toe glunderend van genot keken ze elkaar aan of een “Wooow!”of een “oehhh moet je daar eens kijken!” was genoeg. De liefde voor het regenwoud was geboren.
Er volgden vele reizen, stages en afstudeeropdrachten naar Costa Rica. Er was steeds een honger naar meer. De bezoeken aan het regenwoud stelden nooit teleur. Ze leerden steeds meer lokale mensen kennen waar ze enorm veel kennis over de natuur van meekregen. Samen met deze lokale vrienden trokken ze erop uit. Elke bezoek aan het regenwoud bracht iets nieuws: een mooie papegaai of een aap, een heerlijk geurende bloem of een boom met scherpe punten op de stam. Er was altijd wel iets nieuws om je over te verwonderen.
Helaas was er ook een keerzijde aan dit mooie verhaal. Hoe vaker ze Costa Rica bezochten, hoe meer inzicht ze kregen in het feit dat het regenwoud onder enorme druk stond.
De momenten waarop je op de rivier door de jungle voer en dat de dag er voor Dole of Chiquita met hun vliegtuigen gif over de bananenplantages hadden gespoten waren confronterend. Alle vissen en andere waterdieren kwamen door het gif boven drijven. Een moment van pure machteloosheid.
Een ander droevig moment was dat je met de bus door eindeloze ananas- en bananenplantages heen reed en je de grens met het regenwoud maandelijks zag verschuiven door grootschalige ontbossing.
Vaak dachten ze terug aan hun eerste mooie ervaring op het vrijwilligersproject voor de bescherming van zeeschildpadden. Een project gerund door vrijwilligers, samen met de lokale bevolking voor het behoud van zeeschildpadden. Zoiets konden zij toch ook voor elkaar krijgen? De focus gericht op de bescherming van het hele ecosysteem: de regenwouden moesten behouden blijven!
Een project met als doel zo veel mogelijk regenwoud beschermen en tevens ook hulp biedend aan de lokale mensen. En tegelijkertijd een inspiratie voor andere mensen. Een idee was geboren.
In het volgende blog neemt Matthijs Bol je mee op hun avontuur: de zoektocht naar het eerste geschikte stuk regenwoud voor aankoop en bescherming. Een verhaal met teleurstellingen maar ook prachtige hoogtepunten.
Ondanks onzekere economische tijden en de impact van Corona heeft Stichting Adopteer Regenwoud fantastisch nieuws te melden. De afgelopen maanden hebben we alle zeilen bijgezet en flink moeten onderhandelen om een belangrijke stuk grond aan te kunnen schaffen. En dat is gelukt! We hebben het reservaat kunnen uitbreiden met 65 hectare, ofwel 650.000 vierkante meter! (meer…)
In Costa Rica kun je er niet omheen: de Oophaga pumilio. Pumilio betekent dwerg, en al zijn ze amper 3 cm groot, het is moeilijk om de giftige aardbeikikkertjes te missen. In het Engels noemen ze Strawberry Poison Dart frogs, omdat indigenous volkeren vroeger hun gif gebruikten om giftige pijlen mee te maken (poison darts). Ze worden ook liefkozend de ‘blue jeans frog’ genoemd, omdat ze er vaak uitzien als rode kikkertjes in een spijkerbroek. Al hebben ze lang niet allemaal dezelfde kleuren. Er zijn er ook die volledig rood of blauw zijn, eerder geel, groen of oranje, of met zwarte strepen of stippen. Zo zijn er zo’n 15 tot 30 kleurvarianten. (meer…)
Geschreven door: vrijwilliger Claire Doisy uit Frankrijk
Wanneer je bij Adopteer Regenwoud in Costa Rica verblijft, zul je zeker één van de sleutelfiguren van het project ontmoeten: Gerald. Deze glimlachende jongeman, waarvan niemand echt de leeftijd weet, zal je helpen een weg door de jungle te vinden en zal je leren om een machete te gebruiken. Hij weet ongeveer alles wat er te weten valt over bomen en insecten, en wanneer je het geluk hebt een Nederlander te zijn, kan hij zelfs een gesprekje met je aanknopen in jouw moedertaal. Gerald is een discreet persoon die zichzelf onmisbaar heeft gemaakt, in zowel de tuin als in de jungle vindt hij altijd zijn weg. (meer…)
In het voorjaar van 2023 was daar opeens een kans om naar Costa Rica te gaan voor Adopteer Regenwoud. Ik was een jaar eerder ook al in Costa Rica en daar tipte me iemand over een organisatie van twee Nederlandse jongens die zich bezighielden met het beschermen en herstellen van het regenwoud. Toen ik thuiskwam besloot ik contact op te nemen. Ik was immers nog lang niet klaar in Costa Rica en ik was direct enthousiast toen ik zag waar Adopteer Regenwoud zich allemaal mee bezig hield. Na leuke gesprekken met de oprichters Matthijs en Maarten, in het echt en via videobellen, reisde ik in juni af naar het reservaat in Costa Rica. (meer…)
De mantelbrulaap is een van de grootste apen in Centraal Amerika, met mannetjes die bijna een meter groot zijn en tot 10 kg wegen. Het is een van de 15 soorten brulapen. Helaas zijn een aantal van die soorten bedreigd, voornamelijk vanwege habitatverlies en de vangst en verkoop om als huisdieren te dienen. Hun Engelse naam ‘mantled howler monkeys’ krijgen ze van de lange haren aan hun zijkant, die lijken op een mantel. Hun staart kunnen ze gebruiken als extra ledemaat om hun evenwicht te bewaren en heeft een kale tip, zodat ze betere grip hebben rond takken. Met die staart kunnen ze hun hele gewicht houden en er zelfs mee voelen zoals met hun handen. De staart kan wel 5 keer zo lang zijn als de rest van hun lichaam. Vooral jonge aapjes kan je regelmatig aan hun staart zien hangen, oudere apen gebruiken de staart meer als stabilisator.(meer…)
Een bijzondere dag: onze stichting bestaat tien jaar! Wat ooit begon als een jongensdroom van twee vrienden, groeide uit tot een reservaat van ruim 140 hectare aan beschermd regenwoud. Zonder onze partners, donateurs, vrijwilligers, sponsors, lokale bevolking en talloze initiatieven zou dit niet denkbaar zijn geweest. Een oneindige passie voor de natuur motiveert ons elke […]
Weer nieuw regenwoud aangekocht met grote waarde voor het reservaat én de lokale gemeenschap Begin november kocht Adopteer Regenwoud een nieuw bosperceel aan, met strategische en maatschappelijke waarde. De aanloop naar het zetten van de handtekeningen was deze keer bijzonder lang: meer dan een jaar! Omdat de plattegronden meer dan 50 jaar oud waren moesten […]
Voor mijn opleiding Bedrijfsleider Dierverzorging Wildlife heb ik meerdere stages gelopen, meestal draaiden die om dierverzorging maar dit keer koos ik ervoor om een ander type organisatie te bezoeken. In augustus 2023 landde ik in Costa Rica om 8 weken door te brengen bij het onderzoeksproject van Adopteer Regenwoud. (meer…)
December, ook voor Adopteer Regenwoud een mooi moment om terug en vooruit te kijken. Ik begin graag met grote dankbaarheid naar alle vrijwilligers en donateurs voor de inzet en bijdrage afgelopen jaar! Al die steun is de motor achter de stichting. We kijken terug op een jaar met fantastische ontwikkelingen. Meerdere dromen van vroeger zijn realiteit geworden. Ik deel graag de grootste mijlpalen en de plannen voor de toekomst met u. (meer…)
World Family Day, ook bekend als Internationale Dag van het Gezin, wordt wereldwijd gevierd op 15 mei om de waarde van familiebanden en gezinsrelaties te erkennen. Op deze dag wordt de nadruk gelegd op ondersteuning, liefde en samenwerking binnen families.
Hoewel we bij ‘Adopteer Regenwoud’ natuurlijk allemaal een beetje familie zijn, willen we vandaag een bijzondere familie binnen onze organisatie in het zonnetje zetten. Dit jonge koppel, vergezeld door hun twee jonge avonturiers, verhuisde naar Costa Rica en zet zich dag en nacht in voor het behoud van het regenwoud. Ik sprak met Hanneke, de vrouw van mede-oprichter Maarten. Hanneke is een kracht op zichzelf en haar inzet en enthousiasme zijn onmisbaar voor onze stichting, zoals elke vrijwilliger en student zal beamen. (meer…)
Mijn jongste dochter Iris studeert Toegepaste Biologie in Den Bosch. Ik heb haar bezocht op haar stageplek in Costa Rica, waar ze 5 maanden verbleef. Ik schrijf hier een stukje over want ik had de kans om naast een bezoek aan mijn dochter een EHBO training te verzorgen voor de staf en gidsen van de stichting. Daarnaast heeft het bezoek mij ook iets heel belangrijks geleerd over natuurbehoud. (meer…)
Na een comfortabele vlucht in een Boeing dreamliner van KLM naar San José en een autorit van enkele uren komen mijn vrouw Geertje en ik aan op de ‘farm’. Deze farm, dichtbij het plaatsje San Miguel, is een stukje grond van 9 hectare groot. Dit is de thuisbasis van stichting Adopteer Regenwoud. Hier werkt onze […]
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze site zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van deze site, gaan we er vanuit dat je ermee instemt.AkkoordAlleen analytisch en functioneel
